معرفی سایت

زغال چوب ماده سبک، شکننده و سیاه‌ رنگ باقی‌ باقی‌مانده از نیم‌ سوختن چوب یا دیگر اندام‌های گیاهی و جانوری است که نصیب اعظم ترکیبات آن‌ها تبدیل به کربن شده باشد. این کربن نا خالص از 85 تا 98 درصد کربن خالص تشکیل شده‌است.

املا کلمه زغال:

ذغال، زغال، زگال، ژگال، ژکال، شگال و شگار و … املاهای گوناگون همین واژه‌اند. (در همه‌شان سخن نخست، حرکت پیش (-ُ) دارد) در اصل هیچ واژه و کلمه فارسی اهمیت ذال آغاز نمی‌شود. پزشک مشخص و معلوم در اصل املای حیاتی ذال را نادرست می‌داند.

انواع زغال:

زغال لیمو :

زغال لیمو، دسته مرغوبی از زغال هست که از چوب درخت لیمو تهیه می‌شود. این زغال دارای استمرار بوده و یکدست و آهسته می‌سوزد. کاربرد کلیدی آن به جهت قلیان است

زغال بلوط :

همانند زغال لیمو نوع مرغوبی از زغال می باشد که از چوب درختان بلوط تنظیم می شود، زغال بلوط مضاعف دارای استمرار بوده و مانند زغال لیمو یکدست و آرام می سوزد و کاربرد اساسی آن برای قلیان و مصارف مجلسی می باشد.

انواع دیگر زغال چوب:

از ضایعات شاخه و کنده های درختان، تخته های بلااستفاده، ضایعات نجاری، ضایعات مصنوعات چوبی و… تنظیم می شود که فقط مصرف کبابی داشته و برای استفاده به جهت قلیان مناسب نمی باشد.

زغال چینی :

فشرده ، شکلی از زغال چوب میباشد که از قطعات خرد چوب و کاه و غیره تهیه و تنظیم می‌شود.زغال فشرده 2نوع می باشد که در گونه نخستین از خاک اره و پوست گردو به کار گیری می شود و عمدتا مصرف قلیانی دارد و نوع دوم صرفا اهمیت خاک زغال بوده و بسته به میزان مرغوب بودن مواد نخستین نیز به جهت قلیان و هم کباب استفاده می شود. این زغال معمولا کیفیتی پایین‌ خیس از زغال بی آلایش دارااست اما ارزان‌ تر بوده و نسبت به عمده زغال‌ها دوام بیشتری دارد. کاربرد این زغال به جهت کباب نمودن در منقل‌ های یکبار مصرف یا این که گریل بر روی توری است.

کاربرد زغال :

پخت‌وپز:

از زغال به تیتر سوخت در منقل یا اجاق به کار گیری می‌شود. از منقل برای پخت خوراک به شیوه کباب نمودن به کارگیری می‌شود. گاهی از منقل زغال افروخته به جهت دم کردن و گرم نگهداشتن چای استفاده می‌شود.

مصرف توتون و تنباکو:

یکی از کاربردهای حساس زغال چوب در تهیه قلیان است. افروختن یا سرخ نمودن زغال برای قلیان در زغال گردان انجام می‌شود. گاهی از منقل صرفا برای تولید زغال افروخته به کارگیری می‌شود. همین دسته منقل در کنار وافور یا قلیان به عنوان ابزار تدخین به عمل می‌رود.

تهیه فولاد:

یکی از کاربردهای سنتی زغال چوب در تهیه و تنظیم فولاد است.

ویژگی‌ های زغال خوب:

برخی از ویژگی‌ های زغال عالی به این تفسیر است:

خاموش نشود و فارغ از باد زدن پر‌نور بماند.

با استمرار باشد.

دود نکند.

گاز و بو نداشته باشد.

جرقه نداشته باشد.

پرحرارت باشد.

خاکستر فراوان تولید نکند.

باعث تحریک سیستم تنفسی نشود.

ایجاد آلرژی نکند.

چگونه زغال را تهیه و تنظیم می کنند؟

از سوختن اندام گیاه یا این که حیوان، زغال به دست می آید. زغال ماده ای اسفنج مثل و سیاه است و نسبتاً می قدرت آن را کربن خالص دانست.

علتِ آن که از داغ نمودن یا سوزاندن چوب یا این که استخوان حیوان، زغال پدید می آید؛ همین هست که آن ها بر اثر حرارت، آب و گازهای پنهان در خود را از دست می دهند، و فقط جسم جامدی از خود بر جای می نهند.

برای تولید زغال فشرده 3 طرز وجود دارد:

1- پاره ای چوب و هیزم را بر روی هم انباشته، در هوای آزاد آتش می زنند. همین طریق قرن هاست که در جنگل های شمال اروپا از آن پیروی می شود. البته اشکالش همین هست که گازهای متصـاعد از چوب در هوا پراکنده می شود و به هدر می رود.

2- چوب ها را جمع آوری کرده اهمیت نقاله هایی به کوره های مخصوصی می برند. این که آتش بر افروخته شد، روزنه تنور را می بندد و آن گاه چوب ها در فضایی بسته، به تدریج مبدل به زغال می شوند.

برای به کار گیری از گاز های متصاعد هم جایی آماده کرده اند که از خط مش منفذی که به کوره متصل است، به آن جا رهسپار می گردند. در آن جا همین گازها به صورت مواد مفیدی مانند الکل، چوب، .اسید استیک و استون در می آیند.

3- در روش سوم که در سالیان آخر دوچندان مرسوم شده از کوره زغال صنعتی استعمال می نمایند که علاوه بر مهار دود ناشی از فرآیند سوختن، می قدرت سیستم پختن زغال را بطور کامل در دست گرفتن کرد و بسته به برنامه پخت، گونه های زغال دارای میزان مرغوب بودن های مختلف را ایجاد کرد. در ضمن با استفاده از سیستم سرکه گیر کارگزاری شده بر روی کوره های صنعتی می اقتدار سرکه چوب را هم استخراج و گزینه به کار گیری قرار داد.

در پیشین از زغال چوب، باروت می ساختند. زیرا حرارت را بسیار ضعیف سوق‌دهی می کند و نوعی عایق به شمار می رود.

یکی از تازه ترین موردها به کار گیری زغال همان میباشد که در جریان جنگ جهانی اول کشف گردید. دانشمندان دریافتند که چنانچه زغال را در معرض حرارت شدید قرار بدهند، حالتی پیدا می نماید که نیروی جذب گازش، افزون می گردد. زغالی که به این گونه به فعالیت می آمد به درد ساختن ماسک ضد گاز می خورد.

امروزه ما چنین زغالی را زغال زنده(فعال) می نامیم. درحال حاضر نحوه تهیه زغال زنده به نوع دیگری صورت می گیرد. همین که می آیند و بخار گرمی را از در میان زغال عبور می دهند تا بدین وسیله شکاف های اسفنجی آن بیشتر شود.

آنگاه اگر گازهای سمی از در میان چنین زغالی بگذرند، به وسیله عمل جذب سطحی از فی مابین می روند. به گفته دیگر، مولکول های گازهای سمی بر مرحله زغال زنده، می نشیند.

یکی از خواص مهم «زغال زنده» آن میباشد که گازهای سمی را به میزان بسیار جذب می کند، البته اکسیژن هوا را به مقدار اندک. از همین رو، کسی که ماسک ضد گاز به شکل زده .به راحتی اکسیژن را تنفس می کند ولی در ضمن از شر گازهای سمی نیز آسوده است.